María Teresa Vigón była katolicką uczoną, córką generała Vigóna, katolickiego monarchisty, który uczestniczył w edukacji dzieci Alfonsa XIII i promował badania naukowe, będąc prezesem Rady Energii Jądrowej i Narodowego Instytutu Technologii Lotniczej.
María Teresa była kobietą o głębokich przekonaniach katolickich, przyjęta jako dziecko w swoim środowisku rodzinnym i pracowała z kobietami takimi jak Piedad de la Cierva z Opus Dei lub ze swoją siostrą, Maríą Aránzazu Vigón, która również była bardzo religijna. Miała do czynienia z rozwojem energii jądrowej w Hiszpanii, z Instytutem Optyki CSIC oraz Laboratorium i Warsztatem Badawczym Sztabu Generalnego Marynarki Wojennej, a także z José María Otero Navascués, który wybrał ją do udziału w zadaniach badawczych w Instytucie Optyki, dlatego też stanowi część grupy "Las ópticas de Otero", dużej grupy pionierek badań naukowych, która powstała wokół niego, biorąc pod uwagę jego zdecydowane zaangażowanie we włączanie kobiet do świata nauki.
Miała ośmioro rodzeństwa, z których wszyscy - w tym jej trzy siostry - studiowali na uniwersytecie. W latach 1947-1948 María Teresa szkoliła się w laboratorium fotograficznym Szwajcarskiego Federalnego Instytutu Technologii w Zurychu i była odpowiedzialna za utworzenie i wyposażenie laboratorium fotografii i fotochemii w sekcji rentgenowskiej i magnetyzmu Instytutu Optyki Daza de Valdés. Laboratorium to stało się Sekcją Fotografii i Fotochemii Instytutu w 1948 roku, a María Teresa nim kierowała. W 1947 r. wzięła udział w targach w Barcelonie, aby zaprezentować prototypy wyprodukowane w Instytucie Optyki: sekstanty, różne rodzaje lornetek i dalmierzy.
Od 1949 r. uczestniczyła jako wykładowca w zaawansowanym kursie optyki, który zaczął oferować Instytut Optyki CSIC. Wykładała również fotografię i sensytometrię na kursie optyki zaawansowanej. Kiedy nadszedł czas, porzuciła wszystko i została zakonnicą w Zgromadzeniu Najświętszego Serca Jezusowego, poświęconym nauczaniu konfesyjnemu.
Consejo Superior de Investigaciones Científicas (CSIC).
