W nowym odcinku podcastu Koc i wiaraW tym odcinku komunikatorka Bárbara Bustamante porusza bardziej delikatny i często przemilczany temat: samobójstwo. Poprzez świadectwo Javiera Díaza Vegi, syna kobiety, która odebrała sobie życie 16 lat temu, odcinek oferuje szczere spojrzenie na ból, poczucie winy, milczenie i nadzieję w świetle wiary katolickiej.
"Nie musiałem być psychologiem mojej matki... musiałem być jej synem", mówi Javier, śledząc swoje doświadczenie żałoby z serca i łaski. Z wrażliwością i głębią podcast zachęca słuchaczy do refleksji nad miłością, która pozostaje, miłosierdziem Boga i znaczeniem towarzyszenia tym, którzy cierpią z powodu tego rodzaju straty z prawdą i czułością.
Odcinek nawiązuje również do książki Między mostem a rzeką (Nowa Ewa), napisany przez samego Ksawerego, podejmuje nauczanie Katechizmu na temat samobójstwa, przypominając, że "Boże miłosierdzie może dotrzeć do osoby, która odebrała sobie życie, drogami znanymi tylko Jemu" (por. KKK 2283).
Owoce odważnego świadectwa
Javier wyjaśnia, że był świadkiem wielu owoców w ciągu tych prawie 5 lat i trzech wydań, które Nueva Eva opublikowała wraz z książką: "ludzie, którzy przeszli przez trans podobny do mojego, zostali pocieszeni, czytając u innych ból i nadzieję, lub jak mówi hymn wielkopiątkowy, zdrowie zrodzone z rany. Ta wspólna pociecha jest tym bardziej logiczna, że nie tylko z powodu tabu samobójstwa, ale także z powodu ciszy w obliczu samobójstwa, która prowokuje samotność i głębszy strach przed niezrozumieniem. Każda osoba, która zwróciła się do mnie za pośrednictwem sieci społecznościowych i bezpośrednich spotkań, aby mi podziękować, jest cennym owocem i dziękczynieniem dla Boga ".
Historie o nadziei, których był świadkiem, pomagają Javierowi nadal dzielić się swoim przesłaniem. Chociaż "wiara pomaga, nie powinniśmy traktować jej jako automatyzmu lub magicznego narzędzia, które czyni nas zdrowymi. Wierzymy w Boga, który cierpi za nas i z nami" - dodaje.
"Pamiętam spotkanie, na którym, mówiąc o żałobie po samobójstwie, miałem bardzo emocjonalną kobietę w pierwszym rzędzie, która na koniec zapytała, czy żałoba trwa długo, że w jej środowisku już się trochę spieszy, bo co kilka dni przechodzi przez to samo. Może będzie potrzebowała jakiejś innej pomocy, ale w naszym cierpieniu musimy szukać Boga, dać się Mu odnaleźć, nie tylko po to, żeby przestać cierpieć, to będzie Jego wola, ale po to, żeby to cierpienie miało sens. Bo w Krzyżu Chrystusa jest miejsce na każde cierpienie, które On przyjmuje".
Nadzieja po samobójstwie
Javier jest psychologiem i publicznie dzieli się swoim głębokim doświadczeniem samobójstwa matki, oferując pełną nadziei perspektywę. Doświadczenie Javiera skłoniło go do zapisania swoich doświadczeń i wniosków w książce, którą opisuje jako "list miłosny do mojej matki". "Moja matka popełniła samobójstwo w grudniu 2009 roku. To był szok" - mówi Javier, opisując druzgocący wpływ tej wiadomości. To pierwsze zdanie nadaje ton jego historii, która ma na celu destygmatyzację samobójstw i zapewnienie pocieszenia tym, którzy doświadczyli ich na własnej skórze.
Podczas procesu żałoby Javier odnalazł fundamentalny filar w swojej wierze. "Zawsze mówię, że wiara mnie uratowała", mówi, podkreślając, jak jego duchowość dała mu siłę, by stawić czoła jednej z najtrudniejszych prób w jego życiu. Jego świadectwo przypomina, że nawet w najciemniejszych chwilach istnieją źródła pocieszenia i wsparcia.
Samobójstwo i katechizm
Droga do wyzdrowienia nie była łatwa. Javier podkreśla, że "winy nie należy mylić z odpowiedzialnością", co jest istotnym rozróżnieniem, pomagającym ocalałym w przetwarzaniu ich uczuć bez popadania w samooskarżenie. Jego przesłanie podkreśla wiarę w siłę miłości i miłosierdzia. "Miłość jest silniejsza niż śmierć", deklaruje Javier, zdanie, które zawiera w sobie istotę jego nadziei. W swojej refleksji uwzględnia również perspektywę wiary, cytując Katechizm Kościoła Katolickiego: "Bóg może dać człowiekowi okazję do pokuty". To spostrzeżenie daje światło nadziei i zrozumienia, sugerując, że Boże miłosierdzie obejmuje nawet najbardziej tragiczne okoliczności.
W kluczowym momencie rozmowy Javier zagłębia się w perspektywę Kościoła Katolickiego, cytując potężne zdanie z KatechizmBóg, znanymi tylko sobie sposobami, może dać człowiekowi okazję do pokuty". Cytat ten podkreśla fundamentalne przesłanie nadziei i miłosierdzia. Nauczanie Kościoła, uznając samobójstwo za ciężki grzech, podkreśla również znaczenie zrozumienia czynników łagodzących, takich jak poważne zaburzenia psychiczne, niepokój lub poważny strach przed trudnościami, które mogą znacznie zmniejszyć odpowiedzialność moralną osoby. Takie podejście podkreśla głębokie miłosierdzie Boga, zachęcając do współczującej refleksji nad złożonością tych tragedii i wiary w nieskończoną dobroć Boga.
Z niezachwianym przekonaniem Javier podkreśla znaczenie otwartej rozmowy: "Musimy rozmawiać o samobójstwie, aby mu zapobiec". Jego wezwanie do działania jest jasne i bezpośrednie, opowiadając się za dialogiem, który przerywa milczenie i zachęca do szukania pomocy. Na koniec oferuje fundamentalną radę dla tych, którzy chcą wspierać kogoś w żałobie: "Najważniejszą rzeczą jest towarzyszenie, bycie tam, słuchanie".
