Liturgia obchodzi 21 czerwca święto Święty Alojzy Gonzaga (Luigi Gonzaga, 1568-1591), który mieszkając w Rzymie, stanął w obliczu kilku dramatów, które nawiedzały miasto. Najpierw susza, potem klęska głodu, a na koniec epidemia tyfusu plamistego. Luis udał się do "apestados", aby im pomóc i zmarł na dżumę podczas opieki nad zarażonymi.
Jego biografowie wspominają, że pewnego dnia św. Ludwik zobaczył chorego mężczyznę leżącego na ulicy i bliskiego śmierci: wziął go na ramiona i zaniósł do szpitala Consolata. W ten sposób prawdopodobnie zaraził się, a kilka dni później zmarł w ramionach swoich towarzyszy, mając zaledwie 23 lata.
Choroba: refleksja i modlitwa
Pochodzący ze szlacheckiej rodziny z Castiglione we Włoszech, ojciec św. Ludwika, markiz Castiglione, przygotował go do kariery wojskowej, a on sam ukończył edukację we Florencji. Wkrótce potem młody Ludwik zaczął cierpieć na niewydolność nerek, co uważał za błogosławieństwo, ponieważ dało mu to czas na refleksję i modlitwę. W tym okresie poczuł powołanie do kapłaństwa. W lipcu 1580 r. przyjął swoją pierwszą komunię od św. Karola Boromeusza. Louis poświęcił się nauczaniu katechizmu ubogich młodych ludzi.
Przeciw życzenia jego ojcaSt. Louis ogłosiło zamiar dołączenia do sieci Towarzystwo Jezusowe. W wieku osiemnastu lat zrzekł się tytułu i ziemi, wstąpił do jezuitów i studiował u św. Roberta Bellarmina SJ, swojego duchowego doradcy. Pierwsze śluby złożył w 1587 roku. Został kanonizowany w 1726 r. przez Benedykta XIII. Pius XI ogłosił go obrońcą młodzieży katolickiej w 1926 roku. Jan Paweł II mianował go obrońcą chorych na AIDS w 1991 roku.
