Wawrzyńca z Brindisi, który wstąpił do zakonu kapucynów i studiował w Padwie. Według kalendarza świętych franciszkańskich, był on osobą obdarzoną przez Boga niezwykłymi zdolnościami intelektualnymi. Był niestrudzonym i elokwentnym kaznodzieją w różnych krajach Europy, nauczycielem swoich braci, erudytą i pisarzem, a także piastował wiele stanowisk w swoim Zakonie, w tym ministra generalnego.
Ze względu na swój wielki dar, jako diakonowi, zlecono mu głoszenie kazań przez 40 dni Wielkiego Postu w katedrze w Wenecji przez dwa kolejne lata. Jego kazania poruszyły ludzi i doprowadziły do wielu nawróceń.
W wieku szesnastu lat wstąpił do kapucynów w Weronie. Kiedy poprosił o przyjęcie, przełożony ostrzegł go, że będzie to życie pełne twardy i surowy. Młody człowiek zapytał go: "Ojcze, czy w mojej celi będzie krucyfiks? "Tak, będzie", odpowiedział przełożony. "To mi wystarczy. Kiedy patrzę na Chrystus ukrzyżowany Będę miał siłę, by znosić wszelkie cierpienia z miłości do Niego". W habicie zakonnym otrzymał imię Lorenzo.
Prosty i skromny
Na stronie Martyrologia rzymska podsumowuje: "Święty Wawrzyniec z Brindisi, kapłan i doktor Kościoła, z Zakonu Braci Mniejszych Kapucynów, niestrudzony kaznodzieja w różnych krajach Europy".
"Prosty i skromny charakter, wiernie wypełniał wszystkie powierzone mu misje, takie jak obrona Kościoła przed Turkami, którzy próbowali zdominować Europę, pojednanie walczących książąt i zarządzanie swoim zakonem. Zmarł w Lizbonie, w Portugalii, 22 lipca 1619 roku". Papież Leon XIII kanonizował go w 1881 r., a św. Jan XXIII nadał mu tytuł "doktora apostolskiego" w 1959 r. za jego głęboką znajomość Słowa Bożego.
