Przez sześć intensywnych dni uczestnicy i nauczyciele żyli razem w atmosferze ciszy, dialogu i kontemplacyjnej refleksji. Pod hasłem "O płomieniu żywej miłości" inicjatywa skierowała swoje spojrzenie na ogień jako symbol Ducha Świętego i ostateczny cel duchowych, filozoficznych i estetycznych poszukiwań.
Odbyło się dziesięć praktycznych warsztatów z malarstwa, muzyki, poezji, teatru, rzeźby, fotografii, kuratorstwa i grafiki. Każdy z nich łączył technikę i kontemplację: na przykład Rosell Meseguer odzyskał cyjanotypię i techniki fotografii analogowej; Raúl Marcos i El Primo de Saint Tropez przeprowadzili spektakle inspirowane mistycznymi drogami świętego Jana od Krzyża; a Ignacio Yepes zajął się Cantigas of Alfonso X, stawiając pytania o wiarę poprzez muzykę.
Wydarzenie obejmowało kluczowe momenty, takie jak kurs mistrzowski malarza Antonio Lópeza na temat związku między ogniem, sztuką, prawdą i dobrem, a także długo oczekiwany dialog między arcybiskupem Luisem Argüello a wykonawca Niño de Elche na temat transcendencji, wiary i estetyki, otwarty również dla heterodoksyjnej publiczności poszukującej duchowości.
Chrześcijańska inspiracja: poszukiwanie prawdy, dobra i piękna
Obserwatorium wychodzi z mocno chrześcijańskich podstaw, argumentując, że twórczość artystyczna jest narzędziem do uczynienia niewidzialnego widzialnym, odpowiadając na ludzką tajemnicę i kultywując piękno. Javier Viver, dyrektor projektu, podsumował to podejście: "Tradycyjnie sztuka... pozwala nam zobaczyć wszystko, co niewidzialne, dać odpowiedzi na wielkie niewiadome ludzkiej istoty".. Dla artystów takich jak Miguel Coronado i José Castiella wiara staje się siłą napędową: "Moja sztuka łączy się z transcendencją poprzez Piękno". lub jako część procesu powrotu do boskości z codzienności.
Zwieńczeniem Obserwatorium był publiczny koncert Cantigas de Alfonso X w wykonaniu warsztatu Ignacio Yepesa, po którym odbyła się uroczysta msza święta w bazylice klasztornej pod przewodnictwem biskupa pomocniczego Madrytu Vicente Martína. Wieczór artystyczny zakończył się w atmosferze wdzięczności i skupienia.
Na stronie Obserwatorium Niewidzialnych 2025 było artystycznym doświadczeniem o duchowej głębi, w którym skonsolidowano filozofię założycielską spotkania: sztuka jako święty język, piękno jako pomost do transcendencji i ogień jako metafora twórczego ducha. Poza aktem performatywnym, uczestnicy, wierzący i niewierzący, podeszli do głębokich pytań: czym jest to, co niewidzialne, jak piękno łączy się z prawdą i dobrem? Wysokie wartości, które sztuka, gdy jest świadoma, może pomóc nam kontemplować i zamieszkiwać.
