Chciałbym polecić książkę, którą można przeczytać w jedno popołudnie. Jest ona zatytułowana "Dwadzieścia cztery godziny z życia kobiety"i był bestsellerem prawie sto lat temu. Z czasem stał się klasykiem. Opowiada historię w historii, ze strukturą narracyjną znaną jako historia ramowa.
Skandal i krytyka
Książka zaczyna się w hotelu, gdzie goście rozmawiają o tym, co wydarzyło się tego dnia: kobieta, która mieszkała z nimi, właśnie opuściła męża i jest teraz w hotelu. dzieci by odejść z przystojnym przystojniakiem, który od kilku dni błąkał się po okolicy i nie pozostał niezauważony. Rozmowy toczą się wokół sprawy, a wszyscy w szoku krytykują decyzję kobiety, uważając, że jej postępowanie jest karygodne i nic dobrego z tego w przyszłości nie wyniknie.
Tylko jeden dżentelmen nie jest dla niej surowy i pobłażliwie komentuje jej decyzję. Pani C., w wieku sześćdziesięciu czterech lat, słuchając jego nieoceniającej opinii, czuje się zmuszona wybrać go na swojego powiernika. Z pozoru jest starszą, elegancką damą o nienagannej reputacji.
Pani C. ma ciężki kamień w sercu, który czuje potrzebę wyrzucenia w pustkę: następnego dnia obnaża się przed nim, sama. W tym momencie opowiada mu o epizodzie, który wydarzył się 20 lat wcześniej w Monte Carlo, którego głęboko żałuje i o którym nigdy nikomu nie powiedziała. W pewnym momencie mówi, że chciałaby zostać katoliczką, aby móc pójść do spowiedzi, ponieważ w ciągu jednego dnia zrobiła coś, za co osądza siebie każdego dnia.
Ludzie chętni do pomocy
Powieść ma wiele punktów do refleksji, ale pozostałem z jednym, który mnie urzekł: imperatywną potrzebą, jaką my ludzie mamy, aby uwolnić się od tych, którzy nas nie oceniają. W rezultacie często okazuje się, że opowiadamy o swoim życiu zupełnie obcej osobie, której na nas nie zależy.
Jak mówi Stefan Zweig, autor tej krótkiej powieści, która wciąga od pierwszej minuty: "Świat może być okrutny, ale zawsze znajdą się ludzie gotowi nam pomóc i pocieszyć".
