Producentka filmowa María Luisa Gutiérrez trafiła na pierwsze strony gazet kilka miesięcy temu za swoje wirusowe przemówienie podczas Goya z 2025 r.po odebraniu nagrody dla najlepszego filmu za "Infiltratora". Mówił o wolności słowa, mówiąc: "... pamiętajmy, że demokracja opiera się na wolności słowa. A wolność wypowiedzi opiera się na tym, że każdy myśli to, co myśli, i że nawet jeśli jestem przeciwieństwem tego, co myślisz, szanuję cię i masz prawo powiedzieć, co myślisz".
Ale uczynił to również punktem odniesienia dla przemysłu filmowego, mówiąc: "Chcę podzielić się moim małym kawałkiem Goi z moim partnerem Santiago Segurą, ponieważ nasza firma produkuje filmy, komedie rodzinne, które zarabiają dużo pieniędzy w kasie i dzięki nim możemy robić ryzykowne filmy, takie jak ten. W zdrowej branży potrzebne są oba kina. Jedno nie może żyć bez drugiego. Chcę podzielić się tym również z moimi kolegami niezależnymi producentami, którzy podejmują ryzykowne zakłady na filmy, które być może nie przyniosą zysków w kasie. Ponieważ kultura nie tylko musi przynosić zyski kasowe, ale także podróżować po całym świecie jako marka Hiszpanii".
Zgodnie z tymi stwierdzeniami rozumie się, że może istnieć przemysł wysokiej jakości, w którym współistnieją różne gatunki, w którym pokazywane jest wolne i pełne nadziei kino.
Z jednej strony kino familijne
Niewątpliwie w kinie familijnym przed i po pandemii wyróżniała się udana saga "Padre no hay más que uno", która rozpoczęła się w 2019 roku i która w swojej piątej odsłonie pojawiła się w kinach w czerwcu. Przy tej okazji humor opiera się na kontraście między syndromem "pustego gniazda", który jest powszechny, a syndromem "pełnego gniazda", którego doświadcza Javi - główny bohater - ponieważ w jego przypadku nikt nie opuszcza domu.
W środku kaskady sukcesów tej serii filmów pojawiły się "A todo tren destino Asturias" 1 i 2, kolejny triumf tego typu kina, który również został dobrze przyjęty. W obu przypadkach kluczem do sukcesu jest ich reżyser i główny aktor Santiago Segura, który zawsze wiedział, jak rozśmieszyć publiczność. Tworzy filmy, które podobają się widzom, wzbudzając zainteresowanie i humor jak żadne inne, z filmami takimi jak Torrente lub z tym gatunkiem, który jest dla wszystkich odbiorców. Jak to osiąga? Ten kreatywny reżyser jest w stanie prześwietlić i zeskanować dusze wielu ludzi, którzy żyli z nim na co dzień, koncentrując się na wielu szczegółach, które następnie uchwycił w kinie, dając grę do aktorzy uznani i nowi gracze.
To kino jest kompatybilne z produkcją innych rodzajów bardziej ryzykownych filmów, jak powiedziała jego partnerka María Luisa García.
Ryzykowne zakłady w hiszpańskim kinie
Nie tylko "La Infiltrada" wyróżnia się w hiszpańskim przemyśle kreatywnym. Lourdes Esqueda, współautorka podcastu filmowego "El antepenúltimo mohicano", twierdzi, że istnieje nowy sposób tworzenia filmów z ryzykownymi zakładami, które nie wydają się być pod wpływem upolitycznienia i "topicazo". Jest to kino tworzone przez niskobudżetowe niezależne firmy produkcyjne, które nie próbują narzucać dyskursu. To kino poszukiwań, które zmusza nas do myślenia.
Zdecydowaną większość reprezentantów stanowią kobiety. Jako przykład podała filmy reżyserki Celii Rico, takie jak "La buena letra" (2025).
Mówi także o Pilar Palomero, aragońskiej reżyserce, która wyreżyserowała takie filmy jak "Las niñas" (2020)., w którym młoda dziewczyna spędza okres dojrzewania w szkole zakonnej. Widzi ogromną różnicę między tym, czego uczy się w szkole, a tym, czego uczy się w społeczeństwie. Odkrywa, co oznacza dla jej matki bycie niezamężną w obliczu surowego osądu społeczeństwa. Tło filmu jest przełomowe, sugerując, że kluczem do sukcesu w życiu jest bycie tym, kim się jest, kimś autentycznym.
Albo "La maternal" (2022), w którym reżyserka opowiada o ciąży innej nastolatki w Maternal, rezydencji, do której przyjmowane są ciężarne nastolatki, ofiary gwałtów i przemocy. Mówi o społecznym osądzie kobiet. W "Los destellos" (2024) Palomero zajmuje się zupełnie innym tematem. Izolacja Ramóna w jego pokoju z powodu choroby. Sytuacja ta budzi zainteresowanie jego córki, które ta z kolei przenosi na matkę, by ta mogła odwiedzić byłego męża. Choć w tym czasie są sobie obcy, udaje im się przezwyciężyć wzajemne niechęci i uprzedzenia oraz wzbudzić zainteresowanie sobą nawzajem.
Wszystkie te filmy są przykładami "przebłysków" kina nowej jakości, które wyłamuje się z utartych schematów, gdzie realia społeczne ukazane są z innej, bardziej optymistycznej i pełnej nadziei perspektywy, dającej wyjście z każdej ze skomplikowanych sytuacji.
