PowiązaneCiężka praca jako miłość do pracyWyrażenie coś boskiego -quid divinum- u świętego Josemaríi EscriváPowołanie zawodowe w nauczaniu św. Josemarii

Mając na uwadze Walencję i nasze serca z Walencjanami, zwłaszcza ofiarami, modląc się o wieczny odpoczynek zmarłych i ich rodzin, czerpiemy siłę ze słabości, aby iść naprzód z naszym planem. Dzisiaj zajmiemy się cnotą pracowitości, którą widzimy tak dobrze odzwierciedloną w tak wielu wolontariuszach, wraz z wieloma innymi cnotami. Ten artykuł został napisany jeszcze przed straszliwą tragedią w naszej ukochanej Walencji.

W kościele Ntra. Sra. de la Esperanza, w Alcobendas, pod koniec środowej mszy, zespół kobiet, wyposażonych w różne narzędzia do sprzątania, rozchodzi się po kościele i, z wielką wprawą i wysiłkiem, pozostawia wszystko w idealnym "stanie naprawy".

Na Teneryfie, w marcu 1999 r., gdy drużyna CD Tenerife była w najwyższej klasie rozgrywkowej, położyła "pierwszy kamień" pod boisko Ciudad Deportiva (w obszarze Geneto-Los Baldíos), przy obecności władz, animacji charangi i dużej kampanii reklamowej. Niestety, trzy miesiące później drużyna została zdegradowana do drugiej ligi, a ponad rok później nie poczyniono żadnych postępów w pracach.

We wrześniu 2000 r. wznowiono prace nad przygotowaniem pierwszych robót ziemnych i odkryto, że "pierwszy kamień" zniknął: drewniana skrzynia zakopana w widocznym miejscu, obok tablicy upamiętniającej, że "pierwszy kamień" został tam umieszczony półtora roku wcześniej. Najwyraźniej jacyś pozbawieni skrupułów ludzie wykopali skrzynię i zabrali znajdujące się w niej "skarby": monety będące prawnym środkiem płatniczym, medale z okazji 75-lecia klubu, proporczyk, oficjalną koszulkę Teneryfy... Pozostawili jedynie egzemplarze trzech gazet, które ukazały się na Teneryfie w dniu słynnego wydarzenia - "El Día", "Diario de Avisos" i "La Gaceta de Canarias". Narracja przeprowadzona przez D. Luisa Padillę w dniu 11 września 2018 r. w Atlántico Hoy. 

W przypadku zespołu kobiet, które jako wolontariuszki sprzątają kościół Ntra. Sra. de la Esperanza, nie ma trąbek ani bębnów, które ożywiałyby ich pracę, ale dzięki ich wytrwałości oraz cichej i wydajnej pracy, w jedną środę, w kolejną środę i w każdą środę, zawsze utrzymują kościół w czystości, porządku i gościnności dla wszystkich parafian. To wspaniały przykład ciężkiej pracy.

W przypadku "kamienia węgielnego" było wiele pokazów i zamieszania, ale potem nikt nie kiwnął palcem, aby wykonać pracę zgodnie z planem. Nie jest to przykład pracowitości, ale wręcz przeciwnie: kontrprzykład niedbalstwa i zaniedbania.

Cnota pracowitości

Słowo "pracowitość" pochodzi od łacińskiego czasownika "praca", który oznacza wysiłek włożony w wykonanie czegoś; jest zatem utożsamiana z pracowitością i przeciwstawia się bezczynności lub lenistwu. Dzięki tej cnocie jesteśmy skłonni do pracy, wypełniania naszych obowiązków i świadczenia usług - małych lub wielkich - w których przejawia się miłość.

W czasach, w których natychmiastowość i poszukiwanie natychmiastowej gratyfikacji wydają się dominować w dużej części naszych rutynowych czynności, rozwijanie cnoty pracowitości pomaga nam dobrze zorganizować się, aby wykonać powierzone nam zadania lub które sami sobie narzucamy, poświęcając czas i wysiłek niezbędny do ich skutecznego wykonania. Ale wbrew temu, co mogłoby się wydawać na pierwszy rzut oka, osoba, która nie jest pracowita, nie jest osobą, która z niepokojem poświęca się dążeniu do wyników w pracy, zamieniając ją w czynność, która nie jest już służbą, ale formą niewolnictwa.

Warto w tym miejscu wspomnieć o nowym podejściu do pracy, które znane jest pod anglosaskim terminem "...".pracoholik"Charakteryzuje się nadmierną i niekontrolowaną potrzebą ciągłej pracy i może negatywnie wpływać na nasze zdrowie fizyczne i emocjonalne, a także na nasze relacje społeczne. Oczywiste jest, że takie podejście do pracy nie jest kompatybilne z dobrze wykonaną pracą. Ciężka praca uczy nas również dobrze zarządzać naszym czasem i priorytetami, pozwalając nam osiągnąć równowagę między pracą a odpoczynkiem, unikając popadania w skrajności perfekcjonizmu lub lenistwa.

Niektóre gwiazdy jako referencje

Wszyscy znamy wiele osób w naszym otoczeniu, które są dobrym przykładem ciężkiej pracy. Tutaj wspomnimy o kilku znanych osobach, które wyróżniają się tym, że potrafiły zorganizować się tak, aby połączyć swoją działalność zawodową ze studiami wyższymi. Są to dobre referencje, aby zrozumieć, na przykładzie konkretnych osób, na czym polega ciężka praca.

José Antonio Sainz Alfaro jest dyrygentem Orfeón Donostiarra, do którego dołączył jako baryton w 1974 roku. Poznałem go nieco później, kiedy zbiegliśmy się w tej samej klasie nauk fizycznych na Uniwersytecie Nawarry, w kampusie San Sebastián (Guipúzcoa). Połączył studia uniwersyteckie - obaj uzyskaliśmy stopnie naukowe - ze swoim muzycznym powołaniem i hobby, któremu poświęcił również dużo czasu na naukę, próby itp. w Konserwatorium w San Sebastian. Później uzupełnił swoje wykształcenie, uczestnicząc w różnych kursach dyrygentury chóralnej za granicą. Rezultatem tego wszystkiego jest nowoczesny wizerunek Orfeón Donostiarra, coraz bardziej znany w Hiszpanii i za granicą.

Paula Belén Pareto, argentyńska lekarka i zawodniczka judo, została pierwszą argentyńską kobietą, która została mistrzynią olimpijską i pierwszym argentyńskim sportowcem, który zdobył dwa medale olimpijskie w dyscyplinach indywidualnych. Swoją aktywność sportową łączyła ze studiami medycznymi.

José Martínez Sánchez, Pirrigrał dla Realu Madryt przez 16 sezonów. Zdobył między innymi Puchar Europy w latach 1965-66 i dziesięć tytułów La Liga. Uzyskał tytuł doktora medycyny, a po przejściu na emeryturę w Meksyku powrócił do Realu Madryt, aby w latach 1980-1990 stanowić część sztabu medycznego klubu. Obecnie jest honorowym prezesem Realu Madryt.

Poprzez naszą pracę przyczyniamy się do Bożego dzieła.

Istnieje ścisły związek między pracowitością a dobrze wykonaną pracą. Bóg stworzył człowieka "ut operaretur", aby pracował:

"Wziął więc Jahwe Bóg człowieka i umieścił go w ogrodzie Eden, aby go uprawiał i strzegł". [Rdz 2:15].

Praca jest zatem godnym i szlachetnym zajęciem, poprzez które sam Bóg, biorąc pod uwagę cechy i dary, które każdy z nas otrzymał, oferuje nam ekscytujące zadanie współpracy z Nim i z innymi ludźmi. kompletny Tworzenie.

I mamy przede wszystkim przykład Jezusa, który spędził większość swojego życia pracując, najpierw ucząc się zawodu rzemieślnika w warsztacie Józefa, a następnie, gdy Józef prawdopodobnie umarł, sam prowadził warsztat, jak mówi nam św:

"Czyż nie jest to rzemieślnik, syn Marii...?" [Mk 6:3].

Jezus, będąc Bogiem, stał się człowiekiem, aby wyzwolić nas z niewoli grzechu, i to Odkupienie realizował przez całe swoje życie, także poprzez swoją pracę. Podczas lat pracy w Nazarecie, Nasz Pan Jezus Chrystus podkreślił dwie fundamentalne rzeczywistości: że człowiek, poprzez swoją pracę, uczestniczy w stwórczym dziele Boga i że Bóg liczy na naszą dobrze wykonaną pracę, aby dokończyć odkupienie rodzaju ludzkiego.

Dobrze wykonana praca - praca, która ulepsza świat i doskonali ludzi - wymaga od wszystkich czegoś więcej niż tylko dobrej woli: z jednej strony wymaga kompetencji zawodowych - posiadania wiedzy i umiejętności - oraz poświęcenia czasu i wysiłku niezbędnego do jej skutecznego wykonania; az drugiej strony wymaga pełnej miłości intencji: robienia tego z miłości do Boga i pragnienia służenia innym.

Nie chodzi o to, by po prostu ciężko pracować, czy nawet zbyt ciężko, ale przede wszystkim o to, by pracować z dbałością o szczegóły, z chęcią dawania z siebie wszystkiego w każdym zadaniu, małym czy dużym. Kastylijski poeta Antonio Machado ujął to zwięźle i pięknie: "Despacito y buena letra: el hacer las cosas bien importa más que el hacerlas".

Praktyczne wskazówki

Dobrze wykonana praca, z jak największą perfekcją, przejawia się w wielu konkretnych szczegółach, takich jak:

- Wykonuj zadania w ustalonych terminach, zachowując to samo zainteresowanie i ducha, z jakimi zostały rozpoczęte, aż do samego końca. Tylko rzeczy, które są dobrze ukończone, służą swojemu właściwemu celowi: to te, które są wartościowe i napędzają nas do dalszej pracy z entuzjazmem.

- Miej wymagający i realistyczny harmonogram lub plan pracy na każdy dzień i postępuj zgodnie z nim, wiedząc, że ostateczny sukces zależy w dużej mierze od codziennego wysiłku.

- Zawsze staraj się unikać niechlujstwa, w sensie "złej lub brudnej roboty".

- Bądź uważny i pomagaj innym, aby oni również dobrze wykonywali swoją pracę. 

"Kiedy skończysz swoją pracę, wykonaj pracę swojego brata, pomagając mu ze względu na Chrystusa, z taką łagodnością i naturalnością, że nawet faworyzowany nie zdaje sobie sprawy, że robisz więcej, niż powinieneś w sprawiedliwości.  

"To jest wspaniała cnota dziecka Bożego!".

Josemaría Escrivá (Droga, 440)

- Staraj się robić to z właściwą intencją, tj. aby być miłym Bogu, służyć społeczeństwu i szanować środowisko.

W badaniu

Dla studentów nauka jest pracą zawodową, a jej dobre wykonywanie wymaga również pewnych cech, takich jak porządek, intensywność i głębia, których można się nauczyć i rozwinąć poświęcając czas, wytrwałość i wysiłek. Oto kilka sugestii dotyczących postaw, które będą promować dobre wyniki w nauce:

- Być zainteresowanym nabyciem skutecznych technik uczenia się, a także niezbędnych umiejętności i nawyków: poprawy szybkości czytania i rozumienia, umiejętności pisania, prawidłowego stosowania technik podkreślania, podsumowywania itp.

- Wykonywanie go z zainteresowaniem, wiedząc, że jest to nasz zawód, życie w porządku, przestrzeganie harmonogramu bez opóźnień i unikanie czynników rozpraszających, które uniemożliwiają niezbędną koncentrację.

- Posiadanie odpowiedniego miejsca do nauki i spania w wymaganych godzinach.

Ważną rzeczą w nauce nie są oceny, które prawie zawsze są wynikiem naszego codziennego osobistego wysiłku, aby dobrze wykonywać nasze szkolne czynności (uczęszczanie na zajęcia, odrabianie prac domowych, studiowanie przedmiotów, przygotowywanie się do egzaminów...): to jest najważniejsza rzecz. Ciężka praca jest ważną pomocą w osiąganiu tych celów.

Miałem przywilej posiadania rodziców, którzy uosabiali wiele cnót, w tym ciężką pracę. Pamiętam, że moi rolnicy z żyznej, nawadnianej ziemi Varea (Logroño) nigdy nie widzieli chwastów w ogrodzie, że mój ojciec wstawał wcześnie, aby podlać, zanim skończy się woda, lub zabrać warzywa i owoce na targ - na przykład pyszne truskawki i smaczne pomidory; Pamiętam też, że moja mama, oprócz pomagania w pracach w ogrodzie i na targu, zawsze utrzymywała dom w czystości i przytulności, robiła pyszny marcepan na Boże Narodzenie i poświęcała czas na robienie wszelkiego rodzaju dzianin dla swoich dzieci, wnuków i tak dalej. I pamiętam wiele innych podobnych szczegółów zarówno Julio, jak i Mariny, którzy byli dla mnie przykładem ciężkiej pracy. Niech te słowa posłużą do złożenia im synowskiego i wdzięcznego hołdu, który odwzajemnią uśmiechem z Nieba.

Wnioski

Na stronie pracowitość Napędza nas do pracy z troską, poświęceniem i wytrwałością w naszych działaniach, zarówno dużych, jak i małych. Dzięki tej cnocie uczymy się doceniać wysiłek potrzebny do osiągnięcia długoterminowych celów, unikając zniechęcenia w obliczu trudności. Znajdziemy też czas na odpoczynek i troskę o innych. W ten sposób będziemy radośni i z czystym sumieniem.

Ciężka praca i dobrze wykonana praca to dwie strony tego samego medalu. Dobrze wykonywana praca jest naturalnym rezultatem zaangażowania w poświęcenie niezbędnego czasu, wysiłku i uwagi każdemu zadaniu. Kultywowanie tej relacji zwiększa naszą wydajność zawodową, jednocześnie wzbogacając nasze życie osobiste poprzez odnajdywanie głębszego sensu w tym, co robimy, wspierając kulturę wysiłku, która przynosi korzyści całemu społeczeństwu.

Z drugiej strony, praca z troską i poświęceniem generuje głęboką satysfakcję, wynikającą z wewnętrznego uznania, że daliśmy z siebie wszystko i przyczyniliśmy się do wspólnego dobra, wiedząc, że tylko dobrze wykonane prace pozostają, podczas gdy te wykonane z niewielkim wysiłkiem, bez zainteresowania i bez dbałości o drobiazgi, szybko przestają służyć. To poczucie osiągnięcia jest trwałe i wzmacnia naszą samoocenę.

Co więcej, dzieła dobrze wykonane i dobrze ukończone, choć skończone, nabierają nieskończonej wartości, jeśli ofiarujemy je Bogu, który jest z nich zadowolony i wynagradza nas. Dzięki nim współpracujemy z Bogiem w ukończeniu Stworzenia, uczestniczymy w Odkupieniu dokonanym przez Jezusa Chrystusa.

PowiązaneCiężka praca jako miłość do pracyWyrażenie coś boskiego -quid divinum- u świętego Josemaríi EscriváPowołanie zawodowe w nauczaniu św. Josemarii