Możemy narzekać, że nie wiemy, kiedy umrzemy, ale to właśnie ta niewiedza dodaje dramaturgii naszemu życiu. Istnieje dobre napięcie - jak zdrowe napięcie prawidłowo szarpanych strun na gitarze lub pianinie - które tylko dodaje energii, "muzyki", istnieniu. Jezus opowiada dziś przypowieść o panu, który odszedł, zostawiając sługi, aby opiekowali się domem pod jego nieobecność. Co zrobią? Jak się zachowają? Czy utrzymają porządek w domu do jego powrotu? I czy najstarszy sługa będzie opiekował się innymi sługami i czy da "służącym jedzenie w ich własnym czasie".?
Znałem wielu wiernych kapłanów, którzy zmarli, niektórzy całkiem młodo, dając swoim wiernym swoje życie. "jedzenie na czas".Są na swoich stanowiskach, opiekują się swoją trzodą, wypełniają swoją posługę. Niestety, słyszymy również o ludziach, którzy umierają w złych okolicznościach: mężczyzna, który pada martwy podczas niewłaściwego zachowania z kobietą, która nie jest jego żoną; ktoś, kto umiera pod wpływem narkotyków; kobieta, która zaniedbała swoje obowiązki na rzecz samolubnego życia... Nie byli przygotowani, gdy Pan przyszedł po nich i ryzykują straszliwą karę, o której mówi Chrystus: mistrza. "ukarze go surowo (bardziej dosłownie: przeciąć na pół) i spraw, by podzielił los tych, którzy nie są wierni"..
Rodzice dają swoim dzieciom pożywienie we właściwym czasie, nie tylko poprzez odżywianie fizyczne, ale także poprzez zapewnienie im formacji duchowej i ludzkiej, której potrzebują na każdym etapie życia, wprowadzając je w modlitwę, pomagając im pogłębić wiarę i cnoty....
"Pielęgnujemy" również naszych kolegów "sług" poprzez nasz przykład, poprzez rozmowy, w których mówimy właściwą rzecz we właściwym czasie, otwierając przed nimi nowe horyzonty.
Istnieje święta czujność, która prowadzi nas do zwracania uwagi na potrzeby tych, którzy są pod naszą opieką, pomagając im nie zbłądzić dzięki szybkiej i, miejmy nadzieję, wczesnej interwencji. Ale jest też czujność, aby słuchać tego, co Bóg chce nam powiedzieć: jak mówi nam pierwsze czytanie, Izraelici byli czujni, aby słuchać Bożego ostrzeżenia za pośrednictwem Mojżesza w tę "noc wybawienia", dzięki czemu zostali uratowani przed mszczącym się aniołem. Albo, jak czytamy w drugim czytaniu, Abraham posłuchał Bożego wezwania do opuszczenia kraju bałwochwalstwa i podążania za jedynym prawdziwym Bogiem w nieznane. Przeżywana wiara jest najwyższą formą czujności.
