W modlitwie kapłańskiej, którą Kościół daje nam dzisiaj w święto Jezusa Chrystusa Najwyższego Kapłana, nasz Pan modli się, przedstawiając imię swojego Ojca: "Oznajmiłem im i oznajmię im twoje imię".. Jest to bardzo kapłańskie. Wiemy, że imię Boga i imię Jezusa nie są zwykłymi imionami. W rzeczywistości istnieje całe przykazanie poświęcone szacunkowi dla imienia Boga: "Nie będziesz wymawiał imienia Pana, Boga twego, fałszywie". (Wj 20, 7). Przykazania dają nam podstawowe instrukcje moralne do wypełnienia życia osobistego i społecznego. Tylko szanując imię Boga, znajdziemy osobiste szczęście, a nasze społeczeństwo będzie dobrze funkcjonować. Kiedy nie szanujemy Boga, nie szanujemy siebie i innych.
Kiedy Bóg ustanowił kapłaństwo Starego Przymierza, powiedział: "Muszą być święci dla swego Boga i nie profanować imienia swego Boga, ponieważ to oni ofiarowują pokarm, który ma być spalony dla Pana, pokarm ich Boga. Muszą być święci. (Kpł 21:6). Innymi słowy, ponieważ mają oni święte zadanie składania ofiar Bogu, muszą mieć szczególny szacunek dla imienia Bożego. W rzeczywistości szacunek dla imienia Boga jest integralną częścią Jego świętości. Jak już powiedziano, czczenie imienia Bożego jest bardzo kapłańskie, a świeccy, wykonując swoje wspólne kapłaństwo, powinni podzielać tę troskę. Samo wymawianie imienia Boga lub Jezusa, pobożnie i z wiarą, może być piękną formą kultu. A potem możemy zastanowić się, czy kiedykolwiek używamy imienia Boga lub Jezusa Chrystusa jako łagodnego wykrzyknika. Bez wątpienia zrobilibyśmy to bez złośliwości, ale samo w sobie, jako czyn, jest to forma bluźnierstwa. Podobnie, częścią naszej kapłańskiej duszy jest naleganie, grzecznie, ale stanowczo, na szacunek dla imienia Boga w społeczeństwie i zwracanie na to uwagi, gdy nie jest ono szanowane. Nikt nie ośmieliłby się lekceważyć Mahometa (i nie powinien: nie powinniśmy lekceważyć żadnego czczonego przywódcy religijnego). Tym bardziej powinni szanować imię Boga lub Boga, który stworzył człowieka (Jezusa).
To ostatnie jest tym bardziej prawdziwe, że imię Jezusa i tylko ono przynosi zbawienie. Jak apostołowie odważnie potwierdzili przed władzami żydowskimi "Nie ma w żadnym innym zbawienia, gdyż pod niebem nie dano ludziom żadnego innego imienia, przez które moglibyśmy być zbawieni". (Dz 4, 12). (Zob. także Dz 2, 21 i ogólnie wiele zastosowań słowa "imię" w Dziejach Apostolskich). Św. Josemaria pisał o "Moc Twego imienia, Panie!". (Camino 312). Jest to moc, którą wszyscy powinniśmy odkryć.
