Melchizedek to bardzo tajemnicza postać, która pojawia się w Księdze Rodzaju. Dowiadujemy się, że jest on kapłanem, który pobłogosławił Abrahama, ale któremu patriarcha później oddał dziesięcinę, dziesiątą część wszystkiego, co posiadał, co jest wyraźnym znakiem wyższości Melchizedeka. Następnie Melchizedek znika z Biblii tylko po to, by pojawić się ponownie w jednym wersie Psalmu 110, zawsze postrzeganego jako psalm o Mesjaszu: "Pan przysiągł i nie żałuje: 'Jesteś wiecznym kapłanem według obrządku Melchizedeka'. W Nowym Testamencie autor Listu do Hebrajczyków nie ma wątpliwości, że wszystko to ostatecznie odnosi się do Chrystusa (zob. List do Hebrajczyków 7).
Imię Melchizedek, oznaczające "król sprawiedliwości", oraz fakt, że był on królem "Salem", czyli "pokoju", wskazują na Jezusa, który jest prawdziwym królem sprawiedliwości i pokoju. A fakt, że po prostu pojawia się, bez odniesienia do swojego rodowodu, a następnie znika, bez odniesienia do swojej przyszłości, daje poczucie wieczności, które ponownie wypełnia się w Jezusie: "Bez ojca, bez matki, bez rodowodu; ani początek jego dni, ani koniec jego życia nie jest wspomniany. Na mocy tego podobieństwa do Syna Bożego jest wiecznym kapłanem". (Hebr. 7, 3).
W dzisiejsze święto Bożego Ciała Kościół proponuje nam ten epizod o Melchizedeku i psalm, w którym jest on wspomniany. Melchizedek jest przedstawiony jako ofiarujący Abrahamowi chleb i wino, którymi go błogosławi. Ale Jezus idzie znacznie dalej. Nie tylko jest w stanie rozmnożyć chleb, jak widzimy w dzisiejszej Ewangelii (znak Jego władzy nad stworzeniem), ale jest także w stanie nadać chlebowi i winu zupełnie nowe znaczenie, a nawet zupełnie nową rzeczywistość. Jest to dar Eucharystii, który św. Paweł opisuje w drugim czytaniu. Jezus znacznie przewyższa błogosławieństwo, którym Melchizedek obdarzył Abrahama. Poprzez ten nowy dar chleba i wina, Jezus daje nam swoje własne boskie życie, ciało i krew, człowieczeństwo i boskość Boga, który stał się człowiekiem.
Tym starożytnym darem chleba i wina Melchizedek pobłogosławił misję Abrahama, jego podróż w posłuszeństwie Bożemu przykazaniu i świętował jego zwycięstwo nad wrogami. Eucharystia jest teraz pokarmem dla naszej życiowej podróży do Boga i wieczności - dzielonym z Najwyższym i Wiecznym Kapłanem Jezusem - i pomaga nam walczyć i wygrywać wszystkie bitwy, które musimy stoczyć w służbie Bogu. Jezus, który rozmnaża chleb, może również "rozmnożyć", całkowicie przemienić swoją rzeczywistość, czyniąc siebie, dla naszego zbawienia, chlebem życia wiecznego (por. J 6, 64).
